AO ABEIRO DOS SETE ANOS DO SEU PASAMENTO

AO ABEIRO DOS SETE ANOS DO SEU PASAMENTO

Francisco Carballo votando en Vigo nas Eleccións Xerais de 1982, nas que era candidato ao Congreso dos Deputados polo Bloque-PSG na circunscrición de Pontevedra. Autor da foto: Xan Carballa.

O 29 de novembro de 2014, Francisco Carballo -como diría o seu amigo Xosé Luís Méndez Ferrín- pasou á outra banda do esquezo. Deixábanos con 89 anos lonxe da súa Galiza, aínda que en terras coñecidas, habitadas e pateadas [en Salamanca estivera dende 1965 até 1973 como reitor do teologado de Santa Marta de Tormes]. Regresou alí -xa moi magoado- ao abrollar o 2014 [ao que unha enfermeira que o coidaba nos dixo que “era o cemiterio de elefantes dos paúis” de todo o territorio español, que tiñan en Salamanca o seu xeriátrico definitivo]. É usual que os paúis que morren alí, se enterren alí. Porén, Francisco Carballo está soterrado na campa da parroquia de Asadur [Maceda], pola vehemencia da súa sobriña Milagros Calvo Carballo perante as autoridades da orde, ao salientar que esa era a súa vontade derradeira, que así o deixara escrito no libro de Conversas [Prol / Carballa, ANT, 2002] e noutros documentos. Cumpriuse o que el desexaba, mesmo incinerado e descansando definitivamente na súa terra de orixe. Pasaron sete anos. Nese medio tempo artellamos a Asociación Amigos de Francisco Carballo [AAFC], que leva organizados cinco roteiros polo que demos en chamar “Os lugares de Francisco Carballo”. Os dous últimos anos, por mor do bicho [Covit-19], quedamos en “stand-by”. Agora ben, procuramos peneirar eiquí as súas fasquías vitais e intelectuais sen présa, pero sen pausa: teólogo, historiador, xornalista, político, director de centros de ensino [Marín, Barakaldo], reitor [teologado dos paúis en Salamanca], presidente de asociacións [Cultural de Vigo], impulsor de medios de comunicación [ANT, SERMOS GALIZA], presidente dunha editorial clave prá nosa memoria [Promocións Culturais Galegas], inculturación da Igrexa galega [Encrucillada, Irimia]… Outrosí exhumando recensións de libros, tirando das Conversas, mesmo das Memorias inéditas [que nos pasou a Xan Carballa e a Santiago Prol], das súas viaxes, das imaxes da súa vida, etc, etc [como diría e escribiría el]. Escollemos desta volta unha foto salientábel na que aparece votando [no barrio de Lavadores en Vigo] nas Eleccións Xerais de outubro de 1982 [arrasara o PSOE de Felipe Gónzalez con 202 escanos e con aquel “escuro” 23-F do ano anterior como pano de fondo]. Naquela altura Francisco Carballo era candidato ao Congreso dos Deputados pola circunscrición de Pontevedra na coalición Bloque-PSG, na que o nacionalismo obtivera 38.437 votos. Queremos agradecerlle expresamente a Xan Carballa que tivese a ben pasarnos este documento gráfico capital do presbítero ilustrado de Maceda, que fornece a bitácora e segue a manter acesa a chama da súa memoria como persoa entregada ao servizo do Noso País; a esa Galiza á que regresou en 1973 para traballar a tempo completo pola dignificación de todos Nós. ¡Beizón!

Os comentarios están pechados.