“Son de Celeirón de Asadur (Maceda – Ourense). Nacín o 8 de marzo de 1925. O cuarto de sete irmáns (catro homes e tres mulleres). Lembro a miña infancia como inocencia e xogo. Fun á escola aos cinco anos; fixen a 1ª comuñón aos seis. Montei a cabalo desde sempre porque me levaban de neno e sabía montar desde os tres anos. Era unha infancia divertida: a escola tenra; as feiras de Maceda os 4 e os 20, unha ilusión;…
Lembramos a Bautista Álvarez en varias das homenaxes que, dende Maceda tivemos a ben facerlle a Francisco Carballo. Sabiamos da súa fonda amizade dende que Carballo regresou a Vigo en 1973. Bautista estivo na homenaxe que lle tributamos ao presbítero ilustrado de Maceda o 4 de agosto de 2000, ao abeiro da nosa torre medieval, na súa casa natal en Celeirón de Asadur e na biblioteca que hogano leva o nome de Francisco Carballo. Alí Bautista reencontrouse cun antigo compañeiro…
Engade Abel Yebra, no número de maio / xuño de 2004 da revista “Yuca”, un novo apartado: O Cristianismo: “Na Igrexa Católica subsiste a Igrexa de Cristo, sen dúbida; pero noutras comunidades cristiás, ¿quen pode medir a presenza salvífica de Cristo? Francisco Carballo subliña a distinción entre igrexas históricas, evolutivas e o cristianismo. O cristianismo é plural e está por riba dunha ou doutra igrexa. A resurrección de Xesús é o que divide aos cristiáns dos non cristiáns. Xesús é a…
No número de maio/xuño (2004) da revista “Yuca”, Abel Yebra segue peneirando o libro “Conversas con Francisco Carballo” (Prol / Carballa, 2002). No apartado Relixión e Ciencia, imprenta verbas, que o presbítero ilustrado de Maceda avanzaba sobre un tema abondo salientábel, que nós lle tiñamos formulado: “A Ciencia non me di que existe Deus, nin que non exista. A única instancia da miña aceptación de Deus é Xesús, e non teño outra, nin filosófica, nin científica”. Históricamente a Igrexa tívolle medo…
No apartado Relixión e Poder, Abel Yebra escolma verbas de Francisco Carballo moi contundentes: “A relixión, como impulsora do medo, pode ser un freo ou unha xustificación do poder. Foi a relixión que Cristo combateu. Era un xeito de lexitimar o poder e de someter a conciencia dos cidadáns ao poder. O relixión cumpriu ese papel durante moitos períodos da historia. Nalgúns ámbitos, ese concepto segue aínda vixente… Porén, Paulo VI deu un golpe de temón impresionante, porque denantes non había…
No punto 3.2, O seu pensamento relixioso, insire: “O feito relixioso é universal e non debe ser excluínte. Non ten toda a verdade. Esquezamos a afirmación prevaticana que dicía: a única igrexa verdadeira é a católica. Sabemos que nesta Igrexa Católica temos tanta verdade que nos anima; pero toda a igrexa que busca ao Deus que Xesús proclamou tamén participa dese espírito. Socioloxicamente falando, para moitos crentes a relixión actúa como “opio do pobo”, consolándoos e ocultándolles a realidade. Hai maxia e…